15 Nisan 2013 Pazartesi
| kendin olmak |
Daha tek bir hücre olmadan anne karnında kendindin. Çoğalmaya başladın ve sayılarca hücre olamaya doğru.
Sonra elin, yüzün, gözün, kalbin, kulağın şekillendi.
Kendin olmaya devam ediyordun. . .
Herşeyinle kendin olamaya devam ettin.
Parmak izlerin kendin oldu, kornean kendin oldu.
Kimseninkine benzemeyen, benzersiz, kendine özel. . .
Tıpkı gözkyüzünde ki pamuk misali bulutların kucağından,
Yeryüzüne ikram edilen kar tanesi kristalleri gibi,
Sadece sendin, bu kadar özeldin.
Sen kimse değildin kendindin çünkü
Dünyaya gözlerini açtığında yine kendindin.
Gönlünce ağladın, bağırdın, feryat ettin.
Gönlünce gülücükler saçtın etrafa.
Gönlünce yedin, gönlünce kustun sonra sana zorla yedirilmek istenenleri. . .
Bu halinle sevdi seni herkes.
Bedenlerin derin uyku mahzenlerinde kendinden geçmişcesine derinlere daldı ıssız gecelerde. . .
Gökyüzünde ışıldayan yıldızlara eşlik eden ruhlarla birlikte dans ettin.
Canın sıkıldı, ağrın oldu, bastın yaygarayı.
En derin uykulardan kalktılar senin için.
Sana güzel sözler söylediler, en tatlı nağmelerin ılık meltemlerini fısıldadılar kulaklarına.
Çünkü sen özeldin.
Çünkü sen kendindin.
Bu halinle güzeldin.
Ayakların biraz güçlenmeye başladığında sayısız denemeler yaptın yürümek için.
Sayısız düşmeler yaptın kimse eleştirmedi seni.
Sen pes etmedin ki zaten ; sonuna kadar denedin yılmadan.
Ve bir gün ayaklarını üzerinde asırlar boyu ayakta duran bir anıt misali dikiliverdiğinde bayram ettiler, alkışlandın.
Öptüler seni.
Çünkü sen kendindin.
Öylece güzeldin.
Şimdi seni kendinden alıkoyan nedir ?
haydi uyan artık kalk ayağa !
Güzelleşmeye, kendin olmaya kalk !
Bu konuya beni yorum yapmaya iten şey resim oldu. O kadar güzel bir resim ki; diyecek kelime bırakmıyor.
YanıtlaSil