28 Ocak 2014 Salı
 |
| artan pilav |
Yahya Baba, Edirne Bayezid Külliyesindeki aşçılardan biridir. Herkesin ustalık alanı başka olduğu gibi Yahya Baba'nın da mahareti pilav yapmaktır. O, işe başladığında görenler ibadet ettiğini sanırdı. Pirinçleri salevat getirerek ayıklar, yağını ise tekbir getirerek eritir. Tuzunu Besmele ile, suyunu Fatiha okuyarak dökerdi. Gözlerini yumar, yalvarır yakarır Allah'tan bereket isterdi.
Yaptığı pilav herkese yeter, hatta artar. Ancak o pirinç tanesine dahi kıyamaz; artanları Tunca nehrine atar. Balıklar onun geleceği saati bilir, köprü başında toplanırlardı.
Kilerci, bakar pilav artıyor; pirinci habersizce az vermeye başlar. Ama Yahya Baba bir kere bile:" Bu pirinç yeter mi?" demez. Kilerci şaşkındır. Her gün azalta azalta verir ama pilav azalacağı yere aksine daha da çoğalır. Yine herkes doyar, Tunca Nehri'nin balıkları da nasibini alır. Kilerci, diyecek bir şey bulamaz ve: "Bu bir keramet" der.
Emin oluncaya kadar dener ve sonunda Padişah'a çıkar. der ki: "Bu Yahya Baba boş değil Sultanım der, fakat biz ona amele muamelesi yapıyoruz." der.
II. Bayezid, gönül dostudur ve bu aşçıyla tanışmak ister. Kilerci'yle bir olur plan yaparlar. O gün Yahya Baba'ya, kilerci o güne kadar ki en az pirinci verir. O her zamanki gibi okur, bereket diler ve pilavını yapar. Lezzetli olur ve kazanlara sığmaz. Yahya Baba yine artanları sırtlar ve Tunca'ya doğru yol alır. Kepçeyi daldırır ve tam balıkları yem atmaya hazırlanırken Padişah ortaya çıkar: "Ne oluyor bre, der. Yoksa devletin malını israf mı edersin?" Yahya Baba dona kalır. Bu en can alıcı noktada balıklar başlarını yukarı kaldırıp: "Ayıp olmuyor mu Sultanım? derker. Koca devletin artığını bize çok mu görüyorsun?"
Yahya Baba çok mahcuptur fakat anlatamaz. Sırrı meydana çıkmıştır. İyice utancından kızarır ve secdeye kapanır. Allah'a sığınır. Bayezid Han kalkmasını bekler lakin iş işten geçmiş, Yahya Baba çoktan kavuşmuştur Mevlasına...
